من واین حجم هیاهوی عجیب

راه گم کرده ؛عطشناک وغریب 

راهمان تاریک است ونسیم

بی خیال ازغم مامی گریزد ازشب!

کاش می شدمن ومهتاب وسحر

 چشم در چشم خدا   

بال دربال ملائک درباد

همسفر باهمه ی خاطره ها

آسمانی باشیم!

کاش می شد خورشید

به  نگاه من و شب پل می زد ! 

وخدا باهمه ی شب پره ها

میهمان من واین پنجره ی باز اتاقم می شد!